“ผมควรจะเริ่มถอดกางเกงคุณเลยดีไหม”
“เดี๋ยวครับ!”
แบคฮยอนตกใจเมื่อมืออีกข้างของเขาเลื่อนมาที่ขอบกางเกง นายเล็กชะงักก่อนจะกดจูบลงมาที่สะดือของเขา ความรู้สึกมันเสียวตรงช่วงท้องแปลกๆ อยู่ๆก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังทำผิด แต่ก็รู้สึกอยากจะเอาใจร่างสูงอยู่ด้วยเหมือนกัน ตอนนี้เหมือนหัวสมองของเขากำลังตีกันจนวุ่นวายไปหมด
แบคฮยอนดันไหล่นายเล็กให้พลิกตัวไปอีกทางแล้วกลับกลายเป็นว่าตัวเองเป็นฝ่ายคร่อมแทน ปาร์คชานยอลดูตกใจที่แบคฮยอนไปมีความกล้ามากขนาดนี้มาจากไหน ทั้งที่ปกติก็เอาแต่กลัวเขาเป็นงานอดิเรก
“ผม...อยากทำให้นายเล็ก...รู้สึกดี”
แบคฮยอนกัดปากหลังจากพูดจบ ไม่รอช้าสองมือจับเข้าที่ขอบกางเกงของนายเล็กก่อนจะถอดมันออกมา ชั้นในสีดำสนิทที่ขอบกางเกงมีภาษาอังกฤษตัวใหญ่สลักเอาไว้ว่า Calvin Klein เขาเคยเห็นมันอยู่ที่ห้าง มันเป็นแผนกเดียวที่เขาจะไม่เฉียดเข้าไปใกล้
แบคฮยอนทำใจกล้างัดมันออกมา ขนาดของมันใหญ่กว่าของเขามาก มากเสียจนรู้สึกตกใจถ้ามันต้องเข้ามาอยู่ข้างในตัวเขา อย่างที่บอกว่าเขาไม่ใสซื่อ เขารู้วิธีทำให้เจ้าสิ่งนี้มันตื่นตัว ปากเล็กค่อยๆอ้าออกให้ครอบคลุมมันได้ทั้งหมด จากนั้นก็ค่อยๆโน้มลงมาเรื่อยๆให้มันเหลือน้อยที่สุด
“...อืม”
ปาร์คชานยอลผุดลุกขึ้นนั่งมองร่างเล็กที่กำลังปรนเปรอเขา ดูก็รู้ว่ามือใหม่ แต่ความใหม่กลับทำให้รู้สึกหลงใหล วูบหนึ่งที่เขามีความคิดที่จะขย้ำแบคฮยอนให้เกิดรอยแดงทั่วทั้งตัว แต่เขาก็ต้องชั่งใจตัวเองเอาไว้ก่อน
แบคฮยอนรูดปากขึ้นลงที่ท่อนเอ็น ใช้ลิ้นเลียที่ส่วนหัวให้ร่างสูงรู้สึกดี ขอบคุณอินเตอร์เน็ตที่ทำให้เขาได้เรียนรู้จากมันมาบ้าง แต่นี่มันเป็นครั้งแรกของเขา ก็ไม่รู้ว่ามันจะดีหรือเปล่า แค่พยายามอย่าให้ฟันโดนก็พอ
“พอก่อน ผมไม่อยากให้ปากคุณเลอะ”
ปาร์คชานยอลจับใบหน้าให้แบคฮยอนหยุดวุ่นวายกับข้างล่างของตนที่ดูท่าว่าคนตัวเล็กจะยังไม่ยอมหยุดหากเขาไม่สั่งให้หยุดแล้วป้อนจูบหวานเพื่ออยากจะขอบคุณให้กับความกล้า เขาพลิกตัวแบคฮยอนให้นอนลง ระดมจูบลงบนริมฝีปากสีแดงสดที่เล่นทำเอาเขาเกือบหลุดไปแล้ว
ความรู้สึกแปลกๆเริ่มพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ ปาร์คชานยอลเป็นตัวจุดชนวนความรู้สึกชั้นดี เขากำลังจะบ้าตายแล้วหากนายเล็กไม่ยอมปล่อยมือออกจากส่วนล่างของเขา ร่างสูงโอบมันเอาไว้ด้วยมือข้างซ้าย จากนั้นก็ขยับขึ้นลงช้าๆแล้วค่อยๆเร่งจังหวะขึ้น
“อ่ะ...น นาย...เล็ก” ปาร์คชานยอลขยับขึ้นลงไม่หยุดจนสุดท้ายแบคฮยอนที่ไม่สามารถต้านทานมันได้ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเต็มหน้าท้องแกร่งจนเลอะไปหมด
“เก่งมากครับ”
นิ้วเรียวปาดเอาน้ำที่เลอะหน้าท้องตัวเองให้ชุ่มนิ้ว จากนั้นก็สอดนิ้วนั้นเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังของเขาช้าๆ แบคฮยอนที่รู้สึกว่ามีบางอย่างเข้ามาข้างในตัวจนเริ่มรู้สึกเจ็บแปลกๆ มันแน่นมากเสียจนรู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหล แค่นิ้วเดียวยังน้ำตาเล็ด แล้วไอนั่นจะไหวหรอ
“ผมเจ็บ”
“อดทนอีกนิดครับ”
ปาร์คชานยอลยังคงใช้น้ำสีขุ่นสอดเข้าไปเพื่อลดอาการตอดรัดและความแน่นของมัน เขากลัวแบคฮยอนเจ็บ แต่แบบนี้ก็ยังพอจะช่วยได้ จากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว ชานยอลเริ่มขยับเข้าออกช้าๆเพื่อให้แบคฮยอนชินกับสัมผัส ริมฝีปากหนาก็เริ่มหน้าที่ทำร่องรอยบนร่างบางให้หนำใจ
“อ๊ะ!”
แบคฮยอนสะดุ้งเฮือกเมื่อนายเล็กขบเม้มเข้าที่ยอดอก มันเสียวซ่านในแบบที่เขาไม่เคยรู้สึก อีกทั้งมือที่อยู่ข้างล่างก็ยังคงขยับอยู่ไม่หยุดเช่นกัน เหมือนนายเล็กกำลังเปิดโลกใหม่อีกใบให้กับเขา เป็นโลกใหม่ที่เขาไม่กล้ายอมรับอย่างเต็มปากว่าไม่ชอบมัน
ลิ้นร้อนไล่วนรอบๆยอดอกสีชมพูสวย เขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะตัดกันกับผิวสีขาวเนียนได้ดีขนาดนี้ แบคฮยอนวางมือบนไหล่นายเล็กไว้เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังแย่มากขึ้นทุกที ออกแรงบีบเมื่อนิ้วของเขาปัดป่ายไปมาข้างในจนบางครั้งก็ไปโดนจุดบางอย่างเข้าให้
“ผม...ไม่ไหวแล้ว”
ชานยอลถอนนิ้วออกมาจากช่องทางด้านหลัง ก่อนจะขึ้นคร่อมร่างเล็กเอาไว้ แบคฮยอนหลบตานายเล็กเป็นพัลวันแต่เขาก็ยังขี้แกล้งเหมือนเดิมเมื่อพยายามที่จะสบสายตากับเขาให้ได้ แบคฮยอนทำอะไรไม่ได้นอกจาก...เอามือขึ้นปิดตานายเล็กเอาไว้
“ถ้าคุณเจ็บ...”
“อ่ะ...”
“ผมก็ไม่หยุด”
แบคฮยอนเสียวท้องวูบวาบเมื่อชานยอลจ่อท่อนเอ็นเตรียมสอดใส่เอาไว้ที่ปากถ้ำ ก่อนที่ร่างสูงจะเริ่มดันมันเข้ามาเรื่อยๆ แบคฮยอนบิดตัวอยู่ไม่นิ่ง จนนายเล็กต้องโน้มตัวลงมาล็อคแขนเขาเอาไว้ก่อนจะกดจูบลงมาเพื่อให้เขาเบนความสนใจไปทางอื่น
แน่นมาก...
“อื้อออ” ถึงจะทำอย่างนั้นมันก็ไม่ได้ผลเพราะความรู้สึกเจ็บมันอัดแน่นเต็มไปหมด แบคฮยอนร้องอื้ออึงอยู่ในลำคอเมื่อสุดท้ายแล้วปาร์คชานก็ดันมันเข้ามาจนสุดได้เรียบร้อย ร่างสูงถอนริมฝีปากออกแล้วค่อยๆขยับช่วงล่างช้าๆในขณะที่ก็เริ่มกดจูบไปทั่วร่างเล็กเหมือนคนหิวโหย
“ช ช้าๆนะครับ ผม...อ่ะ...”
แบคฮยอนสะดุ้งเมื่อนายเล็กพุ่งเข้าไปข้างในตรงจุดที่ทำให้เขาเสียวซ่านแปลกๆ แบคฮยอนหลับตากัดริมฝีปากเพื่อข่มเสียงครางของตัวเองเอาไว้ มันคงเขินมากแน่ๆถ้าตัวเองครางมันออกมาต่อหน้านายเล็ก จนถึงตอนนี้เขายังคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ฝันไป
“ถ้าคุณยังฝืนอยู่อีก ผมจะไม่ยั้งมือแล้วนะครับ”
ปาร์คชานยอลขมวดคิ้วเพราะความแน่นทำให้รู้สึกเสียวจนพูดออกมาไม่ถูก เขาไม่รู้ว่าแบคฮยอนจะฝืนมันทำไม ทั้งๆที่ตรงนี้มันก็มีแค่เราสองคนเท่านั้นเอง แบคฮยอนที่กลั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้เริ่มไปไม่เป็นเมื่อนายเล็กเร่งจังหวะเข้าออกเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อ่าห์...”
“ช้าๆหน่อยครับ อ่ะ...อ๊ะ”
นายเล็กเริ่มลงโทษคนที่เอาแต่ขัดคำสั่งเขาตั้งแต่ที่มาถึงที่นี่แล้ว แบคฮยอนดันหน้าท้องที่เริ่มสวนเข้ามาแรงและเร็วมากขึ้นจนไม่มีจังหวะให้หายใจได้สะดวก นายเล็กเริ่มให้ความรู้สึกที่เร่าร้อนมากขึ้นเรื่อยๆจนเขาเริ่มรู้สึกเสียวที่ช่องทางด้านหลังไปพร้อมๆกับจังหวะที่สอดเข้ามาจนสุด
ปาร์คชานยอลโน้มตัวลงมากดจูบลงที่ริมฝีปากบางที่เผยอออกมาเหมือนรอรับจูบจากเขา ป้อนจูบให้จนร่างเล็กเริ่มหมดแรงจะต่อต้านกับสัมผัส มือของชานยอลก็ยังไม่ลืมที่จะนำพาให้แบคฮยอนเสร็จไปพร้อมๆกับเขา
ดวงตาของแบคฮยอนดูยั่วยวนในแบบที่เจ้าตัวไม่ได้ปั้นแต่ง มันดูหวานเมื่อเขาถอนจูบออก พอได้เห็นแบบนั้นเลยห้ามใจตัวเองไม่ให้กดจูบลงไปอีกเป็นครั้งที่สอง แบคฮยอนยกมือขึ้นโอบคอนายเล็กเอาไว้ รั้งให้ร่างสูงฝังริมฝีปากลงมาให้แนบแน่นมากยิ่งขึ้น นายเล็กกำลังทำให้แบคฮยอนเป็นบ้า
ปาร์คชานยอลเผลอออกแรงมากเกินไปจนแบคฮยอนมีรอยแดงเป็นจ้ำๆเกือบทั่วทั้งตัว เขาเลยโน้มตัวออกห่างจากร่างบางสักพัก แต่ส่วนล่างก็ยังทำหน้าที่ของมันอยู่ไม่หยุดพัก แบคฮยอนหลับตาปี๋เมื่อชานยอลโน้มตัวห่างออกไปจนสามารถเห็นหน้ากันได้อย่างชัดเจน เขาอายเกินกว่าจะสบตากันในตอนแบบนี้ได้
“อื้ออออ อ๊ะ...อย่าแกล้งผม”
“ผมยังไม่ได้แกล้งคุณเลยครับ”
ใครว่ากันล่ะ แบคฮยอนตัวงอเมื่อชานยอลถอนท่อนเอ็นออกมาจนสุดจากนั้นก็ใส่มันเข้าไปจนมิดด้าม เข้าสุดออกสุดจนแบคฮยอนตัวโยน มือจิกผ้าห่มหวังว่ามันจะช่วยบรรเทาอาการเสียวซ่านนี้ได้ จนเมื่อแบคฮยอนน้ำตาเล็ด คุณปาร์คชานก็เลิกแกล้งเขา
“ผม...ใกล้จะเสร็จแล้ว”
เสียงกระเส่ากระซิบอยู่ข้างหูซ้อนกับเสียงครางของแบคฮยอนที่เริ่มดังขึ้นเพราะนายเล็กกระแทกมันเข้ามาไม่ทันให้เขาหายใจ แบคฮยอนฝังหน้าลงที่ไหล่กว้างอีกครั้งก่อนจะออกแรงกัดเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นที่ถูกปล่อยเข้ามาข้างในอัดแน่นเต็มไปหมด
“อ่า...”
ปาร์คชานยอลกดจูบลงที่สันกรามของร่างเล็กที่ให้ความร่วมมือกับเขาอย่างดี แบคฮยอนหอบหายใจเหนื่อยเหมือนคนที่เพิ่งไปวิ่งมาราธอนมา ร่างสูงแช่มันค้างไว้อย่างนั้นเพราะอยากจะระดมหอมร่างเล็กให้พอใจเสียก่อน แต่แบคฮยอนเหนื่อยเกินกว่าจะรู้สึกอะไรอีกแล้ว
“ฝันดีครับ”
คำกล่าวลาก่อนที่วันนี้จะสิ้นสุดลง ดวงตาของแบคฮยอนค่อยๆปิดลงไปพร้อมกับความรู้สึกจากช่วงล่างที่ถูกถอนออกไป หลังจากนั้นทุกอย่างก็มืดไปหมด
*
ยังมีอีกนะ กลับไปอ่านนนนนนนน
คอมเม้นท์เป้นกำลังใจให้เอ็นซีตอนนี้ด้วย เขินแรง ร้องไห้หนักมาก
เรามือใหม่จริมๆเรื่องนี้ ToT
Comments