“เรามาเริ่มบรรเลงเพลงรักกันเถอะครับ”
“เดี๋ยวๆๆ …อ่ะ” แบคฮยอนร้องเสียงหลงเมื่อลิ้นร้อนไล่วนที่ติ่งหู เพิ่งรู้ตัวเองทันทีว่าจุดอ่อนคือติ่งหู และรู้สึกเหมือนชานยอลเองก็จะรู้แล้วเลยงับเข้าเต็มๆ
ร่างสูงเลื่อนตัวลงซุกหน้าเข้าซอกคอขาวแล้วงับเข้าเต็มๆจนเกิดรอยแดง แบคฮยอนสูดหายใจเข้าแรงๆเพราะอาการเจ็บที่ตามมา มือข้างขวายกขึ้นกุมขมับตัวเอง ความรู้สึกเผลอไผลกำลังเข้าครอบงำ ไม่นะ…เขากำลังรู้สึกดีสุดๆ
ชานยอลยังคงทำหน้าที่เอาใจร่างเล็กไม่ขาดตกบกพร่อง มือหนาปัดป่ายไปทั่วร่างและเริ่มสอดมือเข้ามาที่สาบเสื้อ ลูบวนไปมาที่หลังเนียน บีบเค้นสะโพกเพื่อระงับความอยาก
“อื้อ…” จูบร้อนๆเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งเมื่อร่างสูงสังเกตได้ว่าร่างเล็กกำลังกังวล ชานยอลจูบคนใต้ร่างไม่ให้พักจนแบคฮยอนต้องทุบที่ไหล่เพราะเริ่มหายใจไม่ออก ถึงแม้จะใจดีถอนจูบให้แต่ก็แค่วินาทีเดียวเท่านั้น แล้วริมฝีปากหนาก็ประทับลงมาอีก
ชานยอลจูบย้ำอยู่หลายครั้งเหมือนไม่รู้สึกเบื่อ มีเพียงแบคฮยอนเท่านั้นที่เอาแต่ทุบที่ไหล่เพราะไอ้เด็กบ้าเล่นไม่ให้เขาหายใจได้สะดวก
“ดะ…เดี๋ยว!” พอจะหายใจได้คล่องขึ้น กลับรู้สึกเหมือนมีอะไรมาอุดรูจมูกเอาไว้ มือหนาที่เริ่มลามลงมาที่กางเกงนอนขาสั้นกำลังจับกางเกงให้หลุดออกจากเอว แต่รู้สึกเหมือนอีกคนจะไม่ให้ความร่วมมือจนต้องส่งสายตาดุๆไปให้
“ยกตัวหน่อย”
“ไม่”
“อย่าดื้อ”
“ย่าห์”
“เร็วๆ ไม่งั้นผมไม่ปราณีนะ”
กะว่าจะดื้อไม่ทำตามเพื่อถ่วงเวลา กลับต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อมีมือเข้ามาสัมผัสน้องชายของตัวเอง
“โอเคๆ เอามือออก”
การถอดกางเกงเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว ชานยอลยิ้มพอใจก่อนจะเลื่อนหน้าเข้ามาจูบซับที่จมูก จากนั้นก็คลอเคลียเบาๆกับจมูกรั้น ก่อนจะกดจูบลงอีกครั้งเมื่อมือของตัวเองเริ่มถอดชั้นในของคนใต้ร่างออก เพื่อไม่ให้รู้ตัวต้องทำอะไรกับแบคฮยอนหลายๆอย่าง
ร่างสูงยกตัวขึ้นถอดเสื้อตัวเองออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่น และผิวสีน้ำผึ้งน่าสัมผัส แบคฮยอนแทบไม่รู้สึกตัวยามเมื่อหน้าท้องแบนเรียบทิ้งน้ำหนักตัวลงมาที่เนื้อตัวเอง ความสัมผัสวาบหวิวทำเอาแบคฮยอนเผลอกัดปากตัวเองแน่น ชานยอลที่เห็นท่าทางน่ารักๆนั่นถึงกับอดใจไม่ไหวก้มลงกัดแรงๆที่ลำคอขาวจนโดนตีไปหนึ่งที
สัมผัสแบบเนื้อแนบเนื้อทำให้รู้ว่าอีกคนถอดกางเกงตัวเองออกไปหมดแล้วโดยที่แบคฮยอนก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ชานยอลเท้าแขนสองข้างลงก่อนจะยืดตัวขึ้นจ้องหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้หน้าขึ้นสีจัด รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งไปให้กับคนที่นอนหน้าแดงใต้ร่างแล้วนึกสงสาร เจ็บแน่ๆเพราะเขาไม่ได้เอาเจลมา
“หน้าแดงอ่ะ”
“คะ..ใครหน้าแดง!!”
“เอ้า! ทำไมต้องโวยวาย”
“ปละ…เปล่า”
“ผมไม่มีเจลนะ”
“…ลิ้นชัก”
“ห้ะ?”
“ที่…ลิ้นชัก…ข้างเตียง”
ชานยอลมองไปที่ลิ้นชักข้างหัวเตียงที่คนตัวเล็กบอก ถึงแม้จะสงสัยว่าทำไมถึงมี มือหนาก็เปิดลิ้นชักออกพบกับกระปุกเจลขนาดกลางที่ยังไม่แม้แต่จะเปิดออกใช้งาน ชานยอลทิ้งตัวลงนั่งที่สะโพกเล็ก ส่วนแบคฮยอนก็ได้แต่เหลือบมองเป็นระยะๆ จนกระทั่งแกะพลาสติกใสออกแล้วเริ่มเลื่อนฝากระปุก
“ซื้อไว้รอหรอครับ?”
“ปละ…เปล่า”
“เปล่าแล้วทำไมต้องหลบตาอ่ะ”
“จะทำอะไรก็รีบทำสิ”
“แหม พี่ก็ลามกนะ”
“ชานยอล!!”
เสียงหัวเราะลั่นจนแบคฮยอนอดไม่ได้ที่จะหยิกเข้าที่เอวจนชานยอลซี้ดปากด้วยความเจ็บ แต่ก็ถูกเอาคืนด้วยการถูกขย่มเอวแรงๆจนแบคฮยอนถึงกับหน้าเหวอ
ชานยอลเปิดฝากระปุกเสร็จเรียบร้อยแล้ว มือหนาควานเอาของเหนียวในกระปุกก่อนจะชโลมใส่ท่อนเอ็นของตัวเองช้าๆ แกล้งทำสายตายั่วยวนใส่ร่างเล็กจนต้องแอบหลบตา เสียงวางกระปุกที่ข้างหูบ่งบอกว่าชานยอลพร้อมแล้ว…
แต่แบคฮยอนยังไม่พร้อมมมมมม!!
“อื้อ…” เสียงอื้ออึงในลำคอเหมือนคนขาดอากาศหายใจเมื่อแบคฮยอนรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังเข้ามาข้างใน ชานยอลซู้ดปากเบาๆเมื่อทางเสวยสุขของเขาทั้งสองคนมันเล็กและเข้ายากสุดๆจนต้องละความพยายามที่จะสอดใส่เปลี่ยนมาเป็นเล้าโลมใหม่ดีกว่า
แบคฮยอนที่นอนเกร็งอยู่บนเตียงหลับตารับสัมผัสอ่อนหวานที่อีกคนมอบให้ ชานยอลขบริมฝีปากบางอย่างหมั่นเขี้ยวที่เอาแต่กัดปากจนตัวเขาเองทนไม่ไหว
ร้องเสียงหลงเมื่ออีกคนขบกัดที่ต้นคอขาวหลายครั้ง เชื่อว่าคงมีแต่รอยแดงๆเต็มคอไปหมด ริมฝีปากหนาเริ่มเลื้อยลงมาที่หน้าอก ทั้งขบทั้งเม้มจนคนโดนต้องแอ่นตัวด้วยความเสียว ปากร้อนดูดดึงอยู่ที่ยอดอกด้านขวา ส่วนด้านซ้ายถูกปรนเปรอโดนมือหนาที่ทั้งบิดทั้งดึงจนเจ็บไปหมดแต่มันก็กลับกลายเป็นความรู้สึกดีเข้ามาแทนที่
ชานยอลไล่วนอยู่ที่รอบสะดือเล็ก ก่อนจะหยอกล้อโดยการแหย่ลิ้นเข้าไปในร่องบุ๋ม แบคฮยอนเกร็งท้องเมื่อลิ้นร้อนยังคงกวนใจ ความอดทนใกล้จะถึงขีดสุดจนต้องตบหัวร่างสูงไปหนึ่งที
ชานยอลที่โดนตบหัวก็รู้สึกหงุดหงิดใจ พี่แบคฮยอนชอบใช้กำลังนักใช่มั้ย ด้ายยยยยย…กัดสะดือแม่ม!!
“ยะ…อย่ากัด”
“ตบผมทำไมละ”
“ขอโทษ”
“จะตีอีกมั้ย” ชานยอลยังคงทำโทษร่างเล็กไปเรื่อยๆด้วยการขบเม้มไปทั่วร่าง แรงบ้างเบาบ้างแล้วแต่อารมณ์
“มะ…ไม่แล้ว”
“ห้ะ? อะไรนะ”
“บอกว่าไม่แล้ว อ๊ะ! อย่ากัด!!”
ยิ้มตาหยีมันมาอีกแล้ว มีคู่ไหนบ้างเนี่ยที่จะร่วมรักกันแล้วเอาแต่กวนตีนกันอยู่ได้ แบคฮยอนหน้างอเมื่อได้เผลอสัญญาสิ่งที่ชอบทำไปเสียแล้ว ชานยอลเริ่มตั้งหลักสอดใส่เข้ามาใหม่อีกรอบ และดูเหมือนรอบนี้แบคฮยอนคงไม่สามารถหยุดมันได้อีก
“อ่า…แน่นชะมัด”
กายใหญ่จ่อที่ปากทางเข้าก่อนจะดันเข้ามาทีละน้อยเพราะความแน่นของมันเป็นอุปสรรค แบคฮยอนกัดปากพยายามไม่ยกตัวเองขึ้นมามองเพราะไม่งั้นคงระเบิดตัวแตกตายซะก่อน
“พี่อย่าเกร็งสิ”
“ไม่ได้เกร็ง!”
“หน้าแดงจริงๆนะเนี่ย”
“ใครหน้าแดง!”
“ใครกันละที่นอนอยู่ข้างล่างเนี่ย”
“ใครเล่า…อ๊า!! ชานยอลมัน…เจ็บ”
ใช้จังหวะตอนที่พี่แบคฮยอนเถียงกระแทกเข้าไปทีเดียวจนเกือบมิด คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกน้ำตาเล็ดเพราะความเจ็บ แบคฮยอนตีไหล่กว้างรัวๆเมื่อชานยอลเริ่มขยับเอวเข้าออก ทั้งเขินทั้งอายจนจะแทรกตัวเข้ากับเตียงแล้วนะ
ร่างสูงโน้มตัวลงมาเมื่อเห็นร่างเล็กนอนเอามือก่ายหน้าผาก ปากก็กัดกันจนแดงช้ำ มือหนาจับมือที่ก่ายหน้าผากออกแล้วกดมันลงที่ข้างเตียง ก่อนจะประกบปากจูบ
จังหวะเร่าร้อนของเบื้องล่างที่เปลี่ยนจากช้าไปเป็นเร็วจนแบคฮยอนต้องซี๊ดปากและขมวดคิ้วด้วยความเสียว
“อ่ะ…อ๊ะ”
แรงส่งที่เริ่มเร็วขึ้นทำให้คนตัวเล็กใต้ร่างทนไม่ไหว ครางออกมาจนชานยอลรู้สึกชอบใจ เลื่อนประกบปากจูบอีกครั้งและอีกครั้ง
และในที่สุดเมื่อมาถึงจุดสำคัญ ร่างสูงก็กระแทกกายเข้ามาอย่างแรงพร้อมกับสัมผัสอุ่นๆในร่างกาย แบคฮยอนเผลอครางเบาๆด้วยความรู้สึกหายอึกอัดแต่ชานยอลก็ยังไม่ยอมลุกออกไป ทั้งยังแกล้งดันแรงๆเข้ามาจนต้องตีเตือน
“อ๊ะๆ พี่ตีผมหรอ”
“ปละ…เปล่า ยุงน่ะยุง”
“….ใช่หรอ”
“อ๊า! ชานยอล!! ไอ้เด็กบ้า!!” แบคฮยอนร้องเสียงหลงอีกครั้งเมื่อไอ้เด็กบ้านี่มันแกล้งกระแทกเข้ามาแรงๆ ลืมไปเลยว่าไปสัญญากับมันไว้ งืออออออ
“ลุกสิ”
“ครับ”
คำว่าลุกนี่คงต้องไปสอนมันใหม่แล้วละมั่ง ให้ลุกเว้ยยยย ไม่ใช่ให้รุก แต่คงไม่ทันแล้วเมื่อชานยอลจับตัวเขาให้พลิกเป็นท่านอนคว่ำพร้อมกับตีมือลงมาที่บั้นท้าย
“ไหนๆก็บอกให้รุกแล้ว อีกซักสองรอบก็น่าจะไหวเนอะ”
ไอ่…ไอ้เด็กบ้า!!!!!!!!!
end nc
กลับไปอ่านต่ออออออ
Commentaires